بررسی روند بازآموزی زبان در یک بیمار مبتلا به زبان پریشی بروکا

زبان‏پریشی یکی از اختلالات گفتاری است که در اثر ضایعه در لوب پیشانی یا گیجگاهی مغز به وجود می‏آید. در نوشتار حاضر بیماری که در اثر وارد آمدن ضربه به ناحیه مسؤول تکلّم در مغز، دچار زبان پریشی بروکا شده‏ است، گزارش می شود. بر طبق مشاهدات انجام گرفته در جلسات گفتار درمانی این بیمار، وی برای بازآموزی زبان تقریباً همان مراحلی را طی می‏کند که هر کودکی برای فراگیری زبان مادری برای بار اول طی می‏کند. به عنوان نمونه او از تعمیم افراطی استفاده کرده و از تفکر عینی به سوی تفکر انتزاعی حرکت می‏کند. تولید صامت‏ها را از ساده به مشکل و از صداهایی شروع می‏کند که توسط بخش انتهایی دستگاه تولید گفتار یعنی لب‏ها تولید می‏شوند و بتدریج به تولید صداهایی می‏پردازد که با بخش‏های ابتدایی دستگاه تولید گفتار یعنی چاکنای تولید می‏شود. به نظر می‏رسد آگاهی گفتار درمان از یافته‏های روان‏شناسی زبان، بخصوص روند فراگیری زبان مادری، می‏تواند در بهبود وضعیت این بیماران مفید باشد. در پایان توصیه می‏گردد در این جلسات، علاوه بر گفتار درمان و فیزیوتراپ، یک زبان‏شناس نیز حضور داشته باشد.